Onze verbouwing | voortgang

Een haat-liefde verhouding. Zo zou ik de relatie met ons huis op dit moment willen omschrijven. Aan de ene kant de vooruitgang en de gedachte aan een huis dat aan onze wensen voldoet. Aan de andere kant een enorme berg werk en langdurig in de puinhoop zitten.

Dat in de puinhoop zitten went wel weer. Omdat er beneden alleen een cementvloer ligt, moet je gewoon altijd op slippers lopen. Omdat we alleen een los gasstel en een vaatwasser in de woonkamer hebben staan, moeten we voor de rest even naar de schuur lopen. Die fungeert momenteel als bijkeuken. Nu het herfst is en het vaker regent is dat toch wat minder fijn, maar het went. Ik heb inmiddels aardig wat zelfkennis opgedaan en ben tot de conclusie gekomen dat ik mij vrij makkelijk kan aanpassen aan een voor een ander onwoonbaar lijkende situatie.

De voortgang

Er is inmiddels een enorme berg werk verzet. De aanbouw aan de achterkant van ons huis is opgeleverd en de vloerverwarming is gelegd. Ik heb zelf inmiddels een aantal muren verplaatst, een pui weggesloopt, alle deurkozijnen vervangen door hardhouten kozijnen, een inbouw houtkachel geplaatst, inbouwkasten gemaakt in de hal, het toilet vergroot, de tuin van de buren weer netjes gemaakt (we hebben het zo beperkt mogelijk gehouden maar er moesten toch wat tegels opnieuw gelegd worden en een nieuwe schutting worden geplaatst), de groepenkast vervangen, nieuwe groepen aangelegd naar de keuken, alle electra in de muren gefreesd, een verlaagd plafond gemaakt voorzien van inbouwverlichting, plafondspeakers, beamerscherm en beamer, direct ook maar even het hele thuisnetwerk goed aangelegd, de trapkast verbouwd tot serverruimte en plek voor de stereoinstallatie en andere electronica zodat het allemaal uit zicht is. En dan mag ik het uitdenkwerk ook niet vergeten. Avonden achter elkaar inlezen over onderwerpen waar ik weinig ervaring mee heb. Uitdenken hoe alles zo mooi en strak mogelijk, zonder extra afwerkrandjes, opzethoekjes, etc afgewerkt kan worden. Ik heb er nachten wakker van gelegen.

Ohja, en de badkamer heb ik ook nog afgemaakt. Tegelen hebben we laten doen. Dat dan weer wel. Maar wat is het heerlijk om weer gewoon thuis te kunnen douchen en niet met je toilettas onder je arm naar je (schoon)ouders te hoeven lopen.

Als ik zo lees wat er allemaal al gedaan is, dan ben ik zo blij dat ik ben waar ik nu ben en dat het einde een beetje in zicht komt. Ik zat vorige week bij mijn broer thuis op zijn verjaardag en ik heb er zo van genoten om even een avond op een bank te kunnen zitten. Tuinstoelen zijn prima, maar na 4 maanden ben ik ze behoorlijk zat. Ik vind het wel bijzonder om te ontdekken hoe waardevol zoiets ‘normaals’ als een bank eigenlijk is. Sta je normaal toch helemaal niet bij stil. Totdat je het een lange tijd zonder moet doen. Dan piep je wel anders.

Wat moet er nog gebeuren

Een confronterend onderwerp, ik wil er eigenlijk niet teveel over nadenken. Ik ben deze verbouwing begonnen met een strak schema, maar volgens dat schema zou ik nu al languit op de bank met een glas wijn kunnen kijken naar het haardvuurtje en een serie op Netflix. En dat is bepaald niet het geval. Ik ben al een heel eind maar er moet toch echt nog wel het een en ander gebeuren. Zoals bijvoorbeeld: het plafond afwerken in de hal en toilet zodat het gestuukt kan worden. Daar moet de electra nog verlegd worden. Het toilet opbouwen zodat er betegeld kan worden. Een aantal nieuw geplaatste wanden moeten nog voorzien worden van gipsplaten zodat ze ook gestuukt kunnen worden. Daar zit nu alleen hechthout op. Dan nog een aantal kleine dingen zoals de afwerkranden rondom de kozijnen. Deze latten wil ik vervangen zodat het stuukwerk netjes tot aan het kozijn kan lopen. De vensterbanken moeten vervangen worden. Er zaten radiatoren onder maar die zijn weg dus ze moeten minder diep worden. Ik moet nog een staande stalen draagbalk naast de schuifpui zo afwerken dat er een plisehor in weggewerkt kan worden. Na het stuken moet alles geschilderd worden. Dan kan de keuken erin en dan de vloer. En dan zal er vast nog het een en ander afgewerkt moeten worden. En van de tuin is na zo’n verbouwing ook niet veel meer over. Maar, dat schuif ik wel een jaartje vooruit.

Of ik het nog een keer zou doen?

Zoals ik dit blog al opende; het is een haat-liefde verhouding. Ik vind bezig zijn in huis erg leuk, ik durf te zeggen dat ik best handig ben en ik ben super precies en kieskeurig (werkt ook wel eens vertragend). Maar, mentaal is het behoorlijk pittig en ik heb momenten gehad dat ik het even allemaal niet meer zag zitten (jankend met een schroeftol in je handen zittend, denkend aan het in de fik steken van heel het huis). Naast de verbouwing werk ik twee a drie dagen in de week als fotograaf en onderhoud ik natuurlijk Voedzaam & Snel. Alhoewel, Jen neemt nu even het grootste deel voor haar rekening. Maar, bij elkaar genomen eigenlijk gewoon teveel. Daarbij voel ik me een beetje schuldig omdat ik veel minder tijd heb voor mijn gezin en heb ik het gevoel heb dat ik als vader momenteel wat te kort schiet. Die verbouwing slokt me helemaal op.

Dus op de vraag of ik het nog een keer zou doen kan ik volmondig antwoorden:

Ja.

Want naast alle mindere kanten, geeft het mij ook enorm veel voldoening. Ik houd van bouwen, opbouwen, er over nadenken, problemen oplossen en afwerken. Daarbij vind het ook gewoon een toffe gedachte dat als het dalijk klaar is, ik kan zeggen dat ik alles zelf gedaan heb. En bovendien vind ik het fantastisch om voor mijn gezin een huis te maken waar iedereen zich prettig voelt. Alles is dus ook naar mijn/onze wensen. Want als je alles zelf doet is niets te gek en zijn er (vrij) weinig beperkingen. Maar man, wat kijk ik uit naar de dag dat ik m’n bankstel uit de opslag kan gaan halen. Er op neerplof en een week lang ga liggen bingewatchen.

Foto’s van de verbouwing (tot nu toe)

Doei!